خشک‌کننده‌ها
دسیکاتورها محیط‌های خشک را برای اطمینان از پایداری نمونه ایجاد و نگهداری می‌کنند. با استفاده از مهره‌های جاذب و سایر خشک‌کننده‌ها، کابینت‌ها یا دستگاه‌های خشک‌کن به‌سرعت رطوبت را جذب می‌کنند و تضمین می‌کنند که مواد حساس قبل از آزمایش به محیط اطراف واکنش نشان نمی‌دهند. مدل‌های سازگار با خلاء خشک‌شدن شرایط داخلی را تسریع می‌کنند.
خشک‌کن‌ها از مواد شفاف ساخته می‌شوند تا امکان نظارت دائمی بدون قرارگرفتن در معرض را فراهم کنند و ممکن است در رنگ کهربایی مسدود کننده اشعه ماوراء بنفش باشند. خشک‌کن‌های قابل استفاده مجدد در ظرفیت‌های مختلف موجود هستند و ممکن است دارای رطوبت‌سنج‌های متصل باشند.
خشک‌کن
دسیکاتورها محفظه‌های قابل آب‌بندی حاوی مواد خشک‌کننده هستند که برای حفظ اقلام حساس به رطوبت مانند کاغذ کلرید کبالت برای مصارف دیگر استفاده می‌شوند. یکی از کاربردهای رایج خشک کن‌ها برای محافظت از مواد شیمیایی که رطوبت‌سنجی هستند یا با آب واکنش می‌دهند در برابر رطوبت است.
محتویات دسیکاتورها هر زمان که دسیکاتورها باز می‌شوند در معرض رطوبت جو قرار می‌گیرند. همچنین برای رسیدن به رطوبت کم به مدتی زمان نیاز دارد. از این‌رو آنها برای نگهداری مواد شیمیایی که به سرعت یا به شدت با رطوبت اتمسفر واکنش می‌دهند مانند فلزات قلیایی مناسب نیستند. یک جعبه دستکش یا دستگاه Schlenk ممکن است برای این اهداف مناسب‌تر باشد.
گاهی اوقات از خشک‌کن‌ها برای حذف آثار آب از یک نمونه تقریباً خشک استفاده می‌شود. در مواردی که یک خشک‌کن به‌تنهایی رضایت‌بخش نیست، نمونه ممکن است در دمای بالا با استفاده از تپانچه خشک‌کن آبدرهالدن خشک شود.
اجزای تشکیل‌دهنده
محفظه پایینی خشک‌کن حاوی توده‌های سیلیکاژل، آهک زنده تازه کلسینه‌شده، دریریت یا کلرید کلسیم بی‌آب (نه به‌اندازه موثر) برای جذب بخار آب است. ماده‌ای که نیاز به خشک‌شدن دارد در محفظه بالایی قرار می‌گیرد، معمولاً روی یک صفحه سرامیکی لعابدار و سوراخ‌دار. لبه شیشه‌ای درب خشک‌کن باید با لایه نازکی از گریس خلاء، ژله نفتی یا روان کننده دیگر چرب شود تا از آب بندی هوا مطمئن شود.
بهمنظور جلوگیری از آسیب رساندن به خشک‌کن، درب به‌جای اینکه به‌طور مستقیم روی پایه قرار گیرد، باید با دقت روی و خاموش شود.
عمل
در مصارف آزمایشگاهی، رایج‌ترین خشک‌کن‌ها دایره‌ای و از شیشه سنگین ساخته شده‌اند . معمولاً یک سکوی قابل جابه‌جایی وجود دارد که اقلامی که قرار است ذخیره شوند روی آن قرار می‌گیرند. ماده خشک‌کننده، معمولاً یک جامد بی‌اثر مانند سیلیکاژل، فضای زیر سکو را پر می‌کند. سیلیس تغییر رنگ ممکن است برای نشان‌دادن اینکه چه زمانی باید تجدید شود استفاده شود. ژل‌های اندیکاسیون معمولاً از آبی به صورتی تغییر می‌کنند زیرا رطوبت را جذب می‌کنند اما ممکن است از رنگ‌های دیگر استفاده شود.
ممکن است یک میله توقف تعبیه شود تا اجازه تخلیه خشک‌کن را بدهد. چنین مدل‌هایی معمولاً به‌عنوان خشک‌کن خلاء شناخته می‌شوند. هنگامیکه قرار است جاروبرقی اعمال شود، عبور متقاطع خشک‌کن خلاء با نوار، یا قرار دادن آن در پشت صفحه نمایش برای به حداقل رساندن آسیب یا آسیب ناشی‌از انفجار، یک روش معمول است. برای حفظ آب‌بندی خوب، معمولاً از گریس خلاء روی فلنج‌ها استفاده می‌شود.
هدف اصلی پایین نگه داشتن رطوبت با استفاده از یک ماده خشک‌کن است. یک دستگاه خشک‌کن از اقلام حساس به رطوبت محافظت می‌کند. دسیکاتور به مواد شیمیایی کمک می‌کند خیس نشوند و به هر ماده شیمیایی کمک می‌کند در تمام طول روز خشک بماند.
نتیجه‌گیری
دسیکاتورها ظروفی از پلاستیک، شیشه یا فلز هستند که بهمنظور ذخیره و خشک‌کردن نهایی مواد جامد، برای جداسازی رطوبت خارجی در آزمایشگاه‌ها ساخته شده‌اند. خشک‌کن‌ها روشی مقرون به‌صرفه و قابل اعتماد برای نگهداری خشک (و بدون گرد و غبار) قطعات و محصولات حساس به رطوبت هستند. در زمینه‌های الکترونیک، داروسازی، اپتیک، فلز، باستان شناسی، کلکسیون‌ها و موزه‌ها. اساساً برای خشک‌کردن مواد استفاده نمی‌شود، بلکه مواد خشک را در محیط خشک نگهداری می‌کند. در هر آزمایشگاه می‌توانید یک خشک‌کن پلاستیکی یا شیشه‌ای، گرد یا مستطیلی برای نگهداری در سلول‌های خشک مواد و قطعات پیدا کنید.
فاطمه گودرزی
منابع:
