فهرست مطالب
رنگ‌آمیزی غیر زیستی یا
(Non Vital Staining) :
در این مقاله با رنگ آمیزی غیر زیستی آشنا می شوید و نکات و اطلاعات
مفیدی را کسب می کنید. همانطور که می‌دانید بسیاری از
میکروارگانیسم‌های موجود در طبیعت رنگ خاصی ندارند و برای مشاهده
آنها ناگزیریم از رنگ‌آمیزی (staining) استفاده کنیم.
رنگ آمیزی یا staining روش‌های بسیار مختلفی دارد که هر کدام مزایا و
معایب مخصوص به خود را دارند.
ما از بین تمام این روش‌ها، روش رنگ
آمیزی غیر زیستی یا Non Vital
Staining را انتخاب کرده‌ایم
در ادامه این نوع روش Staining را بررسی می‌کنیم و مختصر توضیحی
در مورد این موضوع می دهیم تا شما بیشتر بتوانید با این روش آشنا شوید
و اطلاعات کافی در این زمینه کسب کنید :
این تکنیک رنگ‌آمیزی برای مطالعه و تشخیص تک‌یاخته‌ها و اجزای آنها
کاربرد دارد.
تفاوت عمده این رنگ‌آمیزی یا staining با رنگ‌آمیزی زیستی این است که
رنگ‌های زیستی پس از جذب توسط میکروارگانسیم‌ها آنها را نمی‌کشند و از
بین نمی برند.
میکروارگانیسم مورد نظر زیر میکروسکوپ می‌تواند به حرکت خود ادامه
دهد اما حیات نمونه پس از رنگ‌آمیزی غیر زیستی از دست می‌رود و از بین
می رود در حالی که جزء مورد مطالعه یا همان نمونه (مثلا تاژک یا هسته)
بطور اختصاصی رنگ می‌گیرد.
برای انجام این آزمایش ابتدا یک قطره از آب برکه یا جوی که دارای تعداد
زیادی از میکروارگانیسم‌ها می‌باشد را روی لام میریزیم، سپس یک قطره
محلول رنگ را به آن اضافه می‌کنیم زیر میکروسکوپ با بزرگنمایی ۴۰
مشاهده می‌کنیم.
اکنون می‌توانیم میکروارگانیسم‌های مختلفی در این رنگ آمیزی از جمله :
- آمیب
- ولوکس
- روتیفر و… را مشاهده کنیم.
به نظر می‌رسد که معمول‌ترین روش رنگ آمیزی یا staining با گل رز بنگال
است اما رنگ آمیزی با لوگول و اسمیوم– آبی تولوئیدین نیز مرسوم
می‌باشد و در بین انواع رنگ آمیزی یا staining روش و تکنیک رایجی می
باشد .
نویسنده:
نگار تورانی
